Voor eerdere projecten heb ik wel eens poppen
gemaakt. Niet dat ik echt met stop-motion of klei animatie heb gewerkt. Het
waren altijd poppen die je ter plekke kon besturen met ijzerdraadjes en
dergelijke. Deze sfeer vind ik erg leuk, maar ik wil het niet toepassen bij
mijn afstudeerfilm. Ondanks dat het wel toepasselijk is om letterlijk de handen
van de personen te zien die haar besturen denk ik dat het visueel te druk en
misschien verwarrend gaat overkomen. Er zijn al zoveel andere manieren waarmee
dit gecommuniceerd wordt in de film. Daarom ben ik voor de techniek achter het
hoofdpersonage nog eens in de wereld van poppen en poppenanimatie gedoken.
Ik wil haar fysiek
voor een groot deel maken, dus ik ben wat weggebleven bij de 3D animaties.
Bij een vorige poppenvideo heb ik erg
gekeken naar de techniek achter de Tsjechische film Kuky. Hier werden de poppen
ter plekke bestuurd met doorzichtige draadjes en ijzerdraden. Deze manier vind
ik een van de mooiste soorten animaties geven, het geeft een heel soepel effect
wat heel realistisch lijkt, maar het is niet perfect en die ‘klunzigheid’ die
je af en toe ziet geeft het meer charme.
Afgelopen
jaar heb ik de film Paranorman gezien. Dankzij deze film kwam ik eigenlijk op
het idee om toch met poppen te gaan werken in mijn film. Ik was het eerst niet
van plan, maar toen ik hier zag hoe er gewerkt werd met een combinatie van
poppenanimatie en 3D animatie door elkaar zag ik mogelijkheden.
Paranorman is gemaakt met een heel andere
techniek. De karakters hebben een klei-uitstraling maar ze zijn gemaakt met een
3D printer. Doordat alle gezichtje dus geprint konden worden was het mogelijk
om met meer tussenstappen in de animatie te werken. Dit resulteert in een veel
soepelere animatie.
Rosto a.d is een veelzijdige kunstenaar. Hij maakt
ook animaties op zijn eigen manier. In zijn laatste film The Monster of Nix
(2011) combineert hij echte beelden met 3D op een manier die mij erg
aanspreekt. Een deel daarvan wil ik zelf graag toepassen in mijn film.
Zijn film geeft het gevoel van een
poppenfilm terwijl de basis geen animatie is. Hij laat eerst mensen ‘gewoon’
acteren voor een green screen. Wel heeft de persoon een (poppen)masker op.
Daarna bewerkt hij deze digitaal en plaatst dan pas de ogen. De ogen zijn in 3D
gemaakt en bewegen daardoor realistischer dan bij de meeste poppenanimaties.
Ook de achtergronden
maakt hij in 3D en dit geeft het geheel een uniek effect.
Nog een andere vorm
van animatie is Fantastic mister fox. Of eigenlijk is het animatie gedeelte
hetzelfde; het is opgenomen in stop-motion. Maar de techniek achter de poppen is
anders. Voor de basis hebben ze in plaats van een ijzerdraad skelet juist een
mechanisch skelet gebruikt. Dit lijkt me een stuk moeilijker, aangezien je
verstand van elektronica moet hebben, maar ik denk wel dat die voor stop-motion
goed kan werken. Op deze manier kun je de stappen een voor een, en dus beeld
voor beeld, instellen.
Zelf wil ik graag wel met het
‘poppen’-idee werken en zit ik daardoor toch net iets meer in de stop-motion
hoek. Ik ben lang op zoek geweest naar de vorm die ik hiervoor wil gebruiken. Ik
heb veel gekeken naar bestaande poppen en hun (animatie)uitstraling. Maar ik
heb ook gekeken naar andere vormen zoals designer toys en speelgoed. Ik heb
hierbij gelet op hoe de pop gemaakt wordt en kan bewegen, en minder hoe ze
eruit zien. Op de volgende bladzijde is een selectie te zien van wat ik
ongeveer ben tegengekomen.
Zoals eerder ook al te zien was bij de
voorbeelden van animatiefilms die ik gaf, zijn er veel verschillende manieren
om poppen voor animatie te maken. Toch ben ik een vorm tegengekomen die heel
voordehand liggend is, maar waar vrij weinig animaties mee gemaakt worden. Voor
mijn animatie wil ik graag een ‘Ball jointed Doll’ (afkorting: BJD) maken.
Zoals de naam al zegt zijn dit dus poppen met scharnieren. Ze worden eigenlijk
voornamelijk gebruikt om mooi aan te kleden en neer te zetten. Ik denk dat deze
dolls goed werken voor animatie door de scharnieren.